Na političkoj sceni Bečeja, minula 2005. godina je bila izuzetno burna što je umnogome opredelilo kako odnose između stranka i političara tako i odnose između političkih partija i medija.
U mnoštvu političkih turbulencija, do izražaja je došlo svojatanje radija, novina i novinara i polaganje prava novokomponovanih političara (inače neostvarenih ljudi) na pojedine medije.

I bi mandat na početku

Početak godine, uz trgovinu odborničkim mandatima, obeležio je i raskid “petokrake” koalicije (SRS, DZVM, DSS, SPS i PSS) i stvaranje nove “šestokrake” sastavljene od stranka tzv. demokratske orijentacije (DS, LSV, G17 plus, SVM, DSVM i PSS). Ovakav razvoj događaja budio je nadu da će početi realizacija projekta zasnovanih na pomoći inostranih donatora koji su do tada zaobilazili Bečej između ostalog i zbog toga što je u vlasti bila stranka (SRS) kojoj se pripisuje odgovornost za nedaće u kojima je naša zemlja bila prethodnih desetak i više godina (rat, kršenje ljudskih prava..) i da će se konačno početi sa rešavanjem nagomilanih problema u infrastrukturnom životu grada.

Članice nove vlasti su prihvatile program predsednika opštine Đorđa Predina (PSS) za razvoj do 2012. godine, a pripadnici novonastalog opozicionog bloka SRS, DZVM, SPS i DSS u ulozi uzdržanih ili posmatrača, predvođeni dotadašnjim predsednikom Skupštine opštine Pal Šnadorom (DZVM) su osporavali legitimitet nove skupštinske većine, odbijali su da napuste fotelje u opštinskim kancelarijama i pokrenuli su inicijativu za prikupljanje potpisa za smenu predsednika opštine koja je okončana neuspehom (Opštinski sud je usvojio žalbu predsednika opštine jer su se na listi našli i potpisi pokojnika).

U međuvremenu, pojedine stranke, skromnog odborničkog kapaciteta kao što je G17 plus (4 odbornika od ukupno 36), i DSS (2+1) koja je na poslednjim izborima osvojila oko 140 glasova (manje od ukupnog broja nevažećih listića) su u novonastalim okolnostima prepoznali šansu za revalorizaciju svog dolaska na vlast na mala vrata i pokušali su da osvoje što veći broja punktova i beneficija u opštinskoj upravljačkoj strukturi.

Megalomanski zahtevi u kadriranju, brojna članstva u Upravnim odborima, direktorska mesta, formiranje RIC-a (Razvojno Informativnog Centra) i skrivena namera za formiranjem svojevrsne paralelne vlasti u senci, su oslabili ionako heterogenu i labavu koaliciju što je u oktobru dovelo do stvaranja nove skupštinske većine koja je formirana, bukvalno, tokom noći, uoči 17. Sednice skupštine na kojoj je (ne)očekivano u dnevni red uvrštena inicijativa (G17plus, DS, SVM, DSS i nezavisnih odbornika okupljenih u okviru odborničke grupe “Za lep i pošten Bečej”) o izjašnjavanju građana o opozivu predsednika opštine, što je i usvojeno.

Međutim, “sedmokraka” koalicija (G17 plus, DSS, DS, LSV, SVM, DSVM, SPS) trajala je kraće nego što je stvarana jer PSS čiji je član i predsednik opštine povlači (iznuđeni) potez.

Udružuje se sa starim partnerima (SRS, DZVM, SPS) i pojačana nezavisnim odbornicima i odbornicima DSS-a nova politička grupacija saziva sednicu skupštine opštine. Smenjen je predsednik skupštine opštine Sabo Endre (G17 plus) i njegov zamenik Tamara Travica (DS), izvršena je smena direktora u Javnim preduzećima i ustanovama, Upravnim i Nadzornim odborima i na mesto kadrova G17 plus, DS, SVM došli su kadrovi “novestare” koalicije.

Pored toga 18. decembra je održano izjašnjavanje o opozivu predsednika opštine na kojem je većina građana bila za smenu. Njegovu funkciju do 5. februara kada su zakazani novi izbori, preuzeo je Pal Šandor predsednik skupštine opštine, tako da su stranke koje su pokrenule inicijativu za opoziv ostvarile cilj ali ne i svoj interes jer su na kraju ipak ostali praznih šaka.

Ostali su bez vlasti.

Izazov za medije

Ovakav razvoj događaja i burna dešavanja su bila izazov za medije pogotovo u poslednjem kvartalu uoči opoziva kada je trajala kampanja koja je na momente prelazila granice dobrog ukusa i elementarne pristojnosti i najblaže rečeno bila je neodmerena i neprimerena sredini kakva je Bečej. Pljuštale su optužbe i uvrede na sve strane. Nije se prezalo od nepreciznih interpretacija (laži), podmetanja, insinuacija, besprizornih i neargumentovanih konstrukcija na račun političkih protivnika ali i medija. Najčešće su u opticaju bile optužbe da pojedine novine pripadaju ovoj ili onoj partiji i da ih plaća taj i taj, čemu su doprineli i pojedini lokalni samozvani novinari koji su postali portparoli opštinskih odbora stranaka kao i dopisnici dnevnih listova, koji su svoje jednostrano pisanje, koje je ličilo na glasnogovorništvo stranke čiji je lider trenutno štićenik haške ustanove zatvorenog tipa, pokušali da iskoriste za lični obračun.

Ovakav ambijent je otežavao javnom mnjenju da sa sigurnošću prepozna ko je lud a ko zbunjen i da proceni objektivnost plasiranih informacija već je linijom manjeg otpora prihvatilo etiketiranje, svojstveno palanci, i klasifikaciju medija „na naše i njihove“ što je bilo uobičajeno i razložno za period do 5. oktobra kada su se mediji delili na pozicione i opozicione. Još većem zbunjivanju doprinele su i odluke političara da pojedine novinare ne treba pustiti na konferencije ili neki skup, jer su oni zlo za Bečej, jer eto ironično pišu o našem kandidatu za direktora pozorišta koji je prethodno bio uspešan fudbalski trener u međuopštinskoj ligi ili zbog toga što su jednostrani jer neće da pišu o nama kada mi hoćemo već samo kada to oni hoće, ili neće da prenesu naše saopštenje otkucano samo na 4 cele strane pa do toga da hoće da objave tekst o smeni predsednika opštinskog odbora a on je doneo odluku da o tome novine ne treba da pišu. Kompletna zavrzlama nastala je krajem novembra i početkom decembra. Počela je kampanja za i protiv opoziva predsednika opštine.

U rafalnoj i kakofoničnoj marketinškoj paljbi isticao se opštinski odbor G17 plus, stranke koju su tokom 2005. godine na nivou republike permanentno potresale afere kao što su privatizacija “Knjaz Miloša”, poslovni prostor “Nacionalne štedionice”, “Pancir”, “Erikson”,”Vila Jelašića”, poslanički mandati…. obasuvši građane Bečeja brojnim pamfletima ili lecima kako su oni to nazvali, u kojima su bili grafikoni-šeme koji kao “razotkrivaju” paukovu mrežu (setite se Gorana Matića i Ivana Markovića i JUL-a) i postojanje organizovanog kriminala u opštinskoj vlasti a da pri tom nisu izneli ni jedan valjani argument.

U toj prezentovanoj “paukovoj mreži”, tvorevini trusta pilećih mozgova, koja kao realnost postoji samo u mamurnim glavama opijenih vlašću, našao se i Bečejski mozaik. Čast da se pojavi u “strukturi organizovanog kriminala” naš list je zaslužio činjenicom što je 1. januara potpisan ugovor sa opštinom o praćenju rada lokalne samouprave i što se Kristina Demeter Filipčev do 1. aprila novinar Bečejskog mozaika zaposlila u opštini Bečej kao PR predsednika opštine. Priznaćete što je mnogo, mnogo je.

Pored toga mr Zoran Subotički svojevremeno prosvetni radnik a sada poslanik G17 plus partije koja po najnovijim istraživanjima gubi kredibilitet u biračkom telu, slučajan susret sa urednikom Bečejskog mozaika, na jednoj svečanosti u novembru mesecu, iskoristio je za nepristojno obraćanje u stilu kapitalnog ministra takođe magistra i pretnje rečima:”Šta to radiš? Videćeš ti još svoje…”a povodom teksta o mogućem postojanju sukoba interesačlana G17 plus koji je prilikom imenovanja u Opštinsko veće bio i ovlašteno lice jedne privatne firme.

Izostalo je šutiranje fascikle, možda samo zbog toga što je i nije bilo.

Sve ovo bi moglo da se pripiše nečemu što je cena posla i što, kako vojnici kažu, “ide u rok službe” da nije došlo od strane predstavnika političke stranke koja sebe smatra proervopskom i da nije došlo od osobe koja je svojevremeno i bila član uređivačkog kolegijuma Bečejskog mozaika.

Očito je da pojedini političari tzv. demokratskog bloka ne mogu ili neće da shvate da je pokušaj manipulacije i uticaja na medije kontraproduktivan i da predstavlja trasu za ekspresan povratak u režim “crvenih ruža”, “motornih testera” i “Bambilenda”.

Ne shvataju i neće.

A moraće.