Zašto je osuđen Bečejski mozaik?

U tekstu na istoj
strani pod naslovom „Lavirint od sudske pisarnice do portirnice“ i nadnaslovom
„Dodatak za Kafkin Proces“, novinarka je napisala i sledeće: „S namerom da
odgovori trendu medijskog interesovanja, jer je ovih dana u žiži potreba
„osvetljenja“ (lustracije) onih koji su se u proteklom periodu ogrešili o ljudska
prava, redakcija „Bečejskog mozaika“ je pokušala da istraži slučaj o policajcu
protiv kojeg je 2000. godine podneta privatna krivična tužba zbog dela zlostave
u službi. Složićete se da je zlostava u službi ugrožavanje prava čoveka.

 

U poduhvatu
istraživanja ove „društveno štetne pojave“ naš novinar je došao do portirnice
Opštinskog suda u Bečeju u želji da se upozna sa sadržinom krivične tužbe koji
je podneo građanin Bečeja protiv Nebojše Đumića, policajca OUP-a Bečej“ i „Tako
su za sad informacije o predmetu protiv Nebojše Đumića „na ledu“, narodski
rečeno, drvo se sakrilo u šumi“. I na kraju, u tekstu na strani 3 pod naslovom
„Vruća tema“ i nadnaslovom „Anketa o lustraciji“ tužena je postavila pitanje
načelniku OUP-a Bečej: „U bečejskoj policiji ima više službenika koji su po
oceni građana zreli za lustriranje, jer su se u prethodnom periodu ogrešili o
ljudska prava i slobode. Pominju se službenici policije… Nebojša Đumić, pa i
bivši načelnik OUP-a Bečej… Šta sa njima?“.

 

U tužbi se tvrdi
da su tuženi grubo povredili ugled i čast tužioca kao građanina i kao službenog
lica koje obavlja odgovornu funkciju u društvu, iznoseći o njemu u štampi, kako
se kaže, same neistine.

 

TuŽilac Nebojša
Đumić je zbog svega navedenog između ostalog „pretrpeo i trpi duševne bolove
velikog intenziteta i dugog trajanja, u odsustvu krivično-pravne zaštite na
koji kao službeno lice ima pravo".

 

Na suđenju pred
sudijom Opštinskog suda u Bečeju Živanom Drapšin tuženi su pozvali svedoka
Miodraga Burića koji je posvedočio da je podneo tužbu protiv Nebojše Đumića,
ali se proverom sudskih spisa ispostavilo da se tužba ne odnosi na zlostavu u
službi nego na nanošenje lakih telesnih povreda.

 

Tuženi su tvrdili
da je i nanošenje lakih telesnih povreda zlostava u službi.

 

Sudija Opštinskog
suda Bečej, Živana Drapšin je 8. novembra 2004. godine donela presudu: tuženi
treba da solidarno isplate tužitelju 150.000 dinara zbog pretrpljenih duševnih
bolova zbog povrede ugleda i časti.

 

Bečejski mozaik
je uputio žalbu na presudu Okružnom sudu u Novom Sadu. Veće sudija Okružnog
suda, čiji je predsednik bio sudija Petar Jovanović 11. oktobra 2006. godine
doneo je presudu kojim je u ime naroda odbio žalbu predstavnika Bečejskog
mozaika i potvrdio presudu sudije Opštinskog suda u Bečeju Živane Drapšin.

 

Po mišljenju
sudskog veća Okružnog suda žalba nije osnovana. U obrazloženju se između
ostalog navodi da „pojedini delovi spornih tekstova koje su tuženi objavili
(navodi da je tužilac policajac i službenik policije, da se protiv njega vodi
postupak zbog zlostavljanja u službi, da je zreo za lustraciju i da se ogrešio
o ljudska prava i slobode u službi)“ suprotni odredbama pojedinih članova
Zakona o javnom informisanju, da „sadrže neistinite navode o tužiocu“, da
„čitava konotacija tekstova koji su objavljeni zajedno sa naslovima ima
uvredljivi i omalovažavajući ton po ličnost tužioca, te da su tuženi na ovaj
način objavljivanjem neistina o tužiocu i kršenjem principa poštovanja ljudskog
dostojanstva“ (pa se navode sporni članovi Zakona o javnom informisanju)
„zloupotrebili slobodu javnog informisanja i povredili pravo na zaštitu časti i
ugleda tužioca“.

 

Konstatovano je i
to da su tužioca „pogodili naslovi pomenutih tekstova koji asociraju na
kriminalni milje i nezakonite radnje, kao i označavanje tužioca kao policajca i
službenika policije sa namerom da se isti omalovaži a javnost pogrešno
informiše o poslovima koje on obavlja, bez navođenja naziva funkcije koju je
tužilac obavljao (komandir policije) u vreme objavljivanja tekstova“.

 

Veće Okružnog
suda odbacilo je navode tuženih kojima se ukazuje na to da sud nije utvrdio šta
je neistinito i uvredljivo u objavljenim tekstovima, jer je sud „upoređivanjem
sadržine spornih članaka sa ostalim činjenicama utvrđenim tokom postupka
utvrdio da je u člancima tužilac označen kao potencijalni izvršilac zlostave u
službi iako je krivična tužba protiv tužioca bila podneta za drugo krivično
delo (nanošenje telesnih povreda)“. U presudi se navodi i to da je tužba
privatnog tužioca Miodraga Burića protiv Nebojše Đumića za krivično delo lake telesne
povrede povučena i to 11.06.2004. godine. Sa tim u vezi: svi sporni tekstovi
objavljeni su pre tog datuma.

 

Dalje sudsko veće
Okružnog suda konstatuje da tužilac nije bio „običan policajac, već komandir
policije“ i nije nijednom odlukom nadležnih organa oglašen odgovornim za
kršenje ljudskih prava. (Tužena Kristina Demeter Filipčev raspolaže sa presudom
za naknadu štete, jer je 2000. godina tužila Republiku Srbiju zato što je 2000.
godine u svojstvu aktiviste Otpora privedena u policijsku stanicu u Bečeju i
potom su policijaci u toku noći izvršili pretres njene kuće. U presudi se
navodi da su policijaci – između njih i Nebojša Đumić – time ugrozili njena
ljudska prava.)

 

Ne stoje navodi
tuženih, kaže se u obrazloženju presude, da pravna kvalifikacija krivičnog dela
ne obavezuje ni sud ni sredstva javnog informisanja, kao ni navodi da se
pogrešno označenje naziva krivičnog dela ne može smatrati neistinitom
činjenicom.

 

Tuženi smatraju da spornim tekstovima nisu prekršili pravila novinarske
profesije i zato će kod nadležnih organa zatražiti zaštitu svojih prava.
Ukoliko organi države u Srbiji ne zaštite pravo novinara da kritički pišu o
događajima i predstavnicima organa države u Srbiji, Bečejski mozaik će
razmotriti i mogućnost da se obrati sudu u Strazburu.